خدا وقتی راهی را به روی ما می‌بندد، برای امتحان و تزکیه و تصفیه ما است اما راه دیگری را برای ما باز می‌کند.
ما را از کسی محروم می‌کند و با کس دیگری آشنا می‌کند. ما راه‌هایی را که به رویمان باز میشود رها می‌کنیم و در حسرت آن چیزی هستیم که به آن دسترسی نداریم. داشته‌ها را حق خود می‌دانیم و به دنبال نداشته‌هایمان می‌رویم.
خدا گر زحکمت ببندد دری / ز رحمت گشاید در دیگری
ما می‌توانیم از راه دیگری برویم. باید آن راه را غنیمت بدانیم.
درباره این سایت